Wybierz język
EN

Blog

18 kwietnia 2025

Matka nieidealna – między siłą a czułą narracją

Podcast

Dlaczego warto odejść od mitu perfekcyjnego macierzyństwa i postawić na prawdę? O tym Małgosia Kwiatkowska rozmawia z mamą i pedagożką specjalną Justyną Nowak-Romańską.

Matka nieidealna – między siłą a czułą narracją

Współczesne oblicze macierzyństwa

Wizerunek „idealnej matki” – nieomylnej, cierpliwej, zawsze dostępnej – od lat jest obecny w przestrzeni publicznej – kształtowany przez media, kulturę, przekazy rodzinne i społeczne oczekiwania. Współczesne matki żyją w gąszczu sprzecznych oczekiwań. Mają być silne, ale wrażliwe. Zorganizowane, ale elastyczne. Zawsze obecne, ale nieprzytłaczające. Choć coraz więcej mówi się o zmęczeniu, wypaleniu czy zdrowych granicach, wiele kobiet wciąż czuje, że nie mogą sobie pozwolić na słabość, błąd, chwilę ciszy. Tymczasem rzeczywistość macierzyństwa jest pełna niepewności, emocjonalnych wyzwań i codziennych dylematów.

Presja doskonałości a realne potrzeby

Media społecznościowe, choć bywają przestrzenią wsparcia, bardzo często wzmacniają presję porównywania się i utrwalają niedoścignione standardy. W świecie, gdzie dominują estetyczne kadry i wrażenie pełnej kontroli, trudno pokazać prawdziwe oblicze codzienności. Tymczasem dzieci nie potrzebują matki doskonałej – potrzebują matki obecnej. Taka, która potrafi przyznać się do błędu, postawić granicę, powiedzieć: „Dziś jestem zmęczona”. W ten sposób daje dziecku znacznie więcej niż perfekcyjna organizacja.

Czuła narracja jako alternatywa

Gdyby macierzyństwo oprzeć na „czułej narracji” – podejściu inspirowanym esejem Olgi Tokarczuk? Zakłada ono łagodne mówienie o sobie jako matce, bez oceny i surowości. Zamiast myśli: „Nie jestem wystarczająco dobra”, pojawia się przekaz: „Staram się, troszczę, czasem nie wiem, co robić – i to jest w porządku”.
Zmiana języka wewnętrznego wpływa nie tylko na samopoczucie matki, ale i na relację z dzieckiem. Pokazuje, że emocje są naturalne, a autentyczność – wartością, nie słabością.

Tę perspektywę potwierdza także Brené Brown, badaczka wstydu i odwagi, która w książce Z wielką odwagą (ang. Daring Greatly) pisze, że to nie perfekcja, lecz sposób, w jaki żyjemy i wchodzimy w relacje, kształtuje nasze dzieci. Wrażliwy, autentyczny rodzic, który ma odwagę przyznać się do niewiedzy czy zmęczenia, daje dziecku bezcenny przekaz: „Nie musisz być idealny, żeby być wartościowy”.

Siła w niedoskonałości

Macierzyństwo oparte na emocjonalnej obecności to nie wycofanie się z odpowiedzialności, ale wybór relacyjnego podejścia. Dzieci uczą się przez obserwację – widząc, jak dorosły radzi sobie z emocjami, jak przyznaje się do błędów, jak odpoczywa i dba o siebie, rozwijają empatię i samodzielność. Nieidealność matki może być dla dziecka źródłem siły. Pokazuje, że każdy ma prawo do słabości, zmiany zdania, szukania rozwiązań. To lekcja na całe życie.

Asertywność i granice – nie tylko dla dorosłych

Jednym z ważnych aspektów współczesnego macierzyństwa staje się asertywność – rozumiana nie jako chłodny dystans, ale umiejętność komunikowania potrzeb. Mówienie dziecku: „Teraz potrzebuję chwili dla siebie” czy „Jestem zdenerwowana i muszę odpocząć” nie zagraża relacji – przeciwnie, buduje ją na fundamencie wzajemnego szacunku. Taka postawa uczy dzieci, że emocje są naturalne, a dbanie o siebie nie jest egoizmem – tylko warunkiem zdrowych relacji.

Współczesne zmiany i nowe partnerstwo

Zmienia się również rola ojców – coraz częściej obecnych, zaangażowanych i aktywnych w codziennym życiu rodziny. Ta zmiana otwiera przestrzeń dla matek, by odrzucić przekonanie, że tylko one są odpowiedzialne za wszystko. Współdzielone rodzicielstwo sprzyja budowaniu bardziej zrównoważonego, wspierającego modelu opieki.

Wnioski: mniej perfekcji, więcej relacji

Dla wielu kobiet odejście od ideału jest trudne – wymaga odwagi, ale też wspólnoty i akceptacji. Dlatego tak ważne jest, by mówić głośno: „Nie musisz być idealna, żeby być wystarczająco dobrą matką”. O nieidealnym macierzyństwie, które akceptuje błędy i pomyłki, które polega na relacji, obecności i autentyczności, na „czułej narracji” dziennikarka Małgosia Kwiatkowska rozmawia z Justyną Nowak-Romańską - mamą Kali i Stefana oraz pedagożką specjalną, nauczycielką, psychoedukatorką i trenerką TUS. To podcast, który nie zawsze daje proste odpowiedzi, ale na pewno przynosi ulgę – bo pokazuje, że w macierzyństwie bardziej niż perfekcja liczy się prawda.

Polecamy też inne podcasty Lyra Polska. W każdym odcinku badamy istotny temat, rozmawiając z ekspertami w danej dziedzinie. To okazja do poznania nowych perspektyw i zdobycia cennych informacji w przystępnej formie. Wszystkie nasze treści wpisują się w naszą misję, którą jest odbudowywanie i utrzymywanie efektywnej równowagi. Chcesz dowiedzieć się więcej na temat programu EAP, skontaktuj się z nami.

Informacje o autorach

Małgosia Kwiatkowska

Małgosia Kwiatkowska

dziennikarka, podcasterka, autorka tekstów

Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Blisko piętnaście lat radiowego i dziennikarskiego doświadczenia wykorzystuje, tworząc treści dla Lyra Polska – zarówno w formie artykułów, jak i podcastów. Rozmawia ze specjalistami z różnych dziedzin, którzy pomagają zrozumieć siebie i odzyskać równowagę. Wierzy w moc słowa oraz w dialog, który prowadzi do głębszego poznania drugiego człowieka, ale także samego siebie. Podejmowanie trudnych tematów wymaga odwagi i gotowości do konfrontacji z własnymi słabościami oraz niepewnością – ale warto to robić. Wyrażanie tego, czego naprawdę chcemy, aktywne słuchanie i budowanie relacji poprzez wymianę myśli prowadzą do rozwoju, a rozwój to jeden z kluczy do spełnienia.

Justyna Nowak-Romańska

Justyna Nowak-Romańska

pedagożka specjalna, nauczycielka, psychoedukatorka

Justyna Nowak-Romańska - mama Kali i Stefana, pedagożka specjalna, nauczycielka, psychoedukatorka i trenerka TUS. W swojej pracy korzysta z podejścia Kids’ Skills, I’m Proud of You, Original Play. Na co dzień psychoedukuje o neuroróżnorodności, rozwija potencjał dzieci i wspiera rodziców w budowaniu relacji opartych na języku bez przemocy, bliskości, akceptacji, równowadze i autentyczności - nie perfekcji. Wierzy, że szczęśliwe dziecko zaczyna się od wystarczająco dobrych rodziców, którzy znajdują swoją przestrzeń by oddychać. „Bądź ciekawy, nie osądzaj” – to nie tylko motto, ale sposób, w jaki Justyna spotyka drugiego człowieka i otaczający ją świat.